اگر اهل پیادهروی باشید و حوالی حافظ و نوفل لوشاتو رفته باشید، همان اوایل خیابان چشمتان میخورد به یک کوچه قدیمی به اسم لولاگر.
جدا از ویژگیهای معماری خاص و قرینه بودن تمام اجزای کوچه، جدا از حضور قدیمیترین پیتزا فروشی شهر در این کوچه(پیتزا داوود)، اینجا جذابیت دیگری هم دارد و آن کافه رستوران ریراست.
«ریرا» یک مثال بسیار خوب برای ترکیب سنت و مدرنیته است. حفظ ساختار و معماری کلی یک بنای قدیمی در کنار بازسازی هنرمندانه داخل آن، اینجا را به یکی از خوشنقشترین کافههای شهر کرده است.
ریرا علاوه بر فضای کافه، دارای یک فضای باز و گالری هم هست که همین موضوع جذابیت اینجا را چند برابر میکند.
طراحی نور کافه به صورت گسترده انجام شده است و البته به دلیل داشتن پنجرههای قدی، در طول روز از بیرون هم نورگیر است.
در کنار این جاذبه بصری، کیفیت منوی این کافه از دیگر نقاط مثبت آن است. البته تنوع محصولات را در بهترین حالت میتوان متوسط در نظر گرفت و شاید این یکی از نقاطی باشد که باید تقویت شود.
قیمت محصولات کافه در قسمت نوشیدنی و کیکها معمولی و متناسب است، امّا قیمت در منوی غذاها را میتوان کمی بالاتر از متوسط در نظر گرفت.
اگر طرفدار قهوه هستید، قهوههای دمی «ریرا» را امتحان کنید. همچنین «پای سیب» این کافه هم بسیار قابل تعریف است. با تقریب بالایی میتوان گفت هر انتخابی برای شما رضایتبخش خواهد بود و در منوی غذایی هم این کیفیت برقرار است.
«ساندویچ مرغ» و «لازانیا» اینجا بسیار پر طرفدار است. در کنار تمام این ویژگیهای خوب باید برخورد مناسب کارکنان و سلِکشن بسیار خوب موسیقی را هم اضافه کرد. البته همانقدر که موسیقی خوب و دوست داشتنی است، میزان زیادِ صدای آن گاهی آزاردهنده است.
همه نظرها (۰)