اسپاگتی نزدیک به یک هزار سال قبل و به عنوان بخشی از تهاجم فرهنگی و مذهبی به اروپا آمد. در سال ۸۲۷ میلادی به دنبال اشغال جزیره سیسیل توسط مسلمانان، آنان علاوه بر بادام و لیمو، گندم را هم از آفریقای شمالی به سیسیل آوردند. مقدار پروتئین این گندم ها تا آن حد زیاد بود که می شد پاستایی که قابل خشک کردن و ذخیره کردن است از آن تهیه کرد.
اولین مدرک تولید اسپاگتی در خاک ایتالیا در نوشته های یک جغرافیدان عرب در اواسط قرن دوازده میلادی دیده میشود. او به بسیاری از محموله های اسپاگتی اشاره میکند که در محلی در پالرمو در سیسیل که حالا یک کارواش است، تولید میشود.
اسپاگتی اسم جمع کلمه ایتالیایی "اسپاگتو" است که از لغت "اسپاگو" به معنی رشته یا نخ یا ریسمان گرفته شده.
۳-اسپاگتی ساده ترین شکل پاستاست که در مقیاس انبوه تهیه میشود
قدیمی ترین و بزرگترین کارخانه پاستا سازی جهان کارخانه باریلاست که در پارما در شمال ایتالیا قرار دارد. در این جا آرد گندم خشک و سخت را به ۱۵۰ شکل مختلف پاستا تبدیل میکنند. اسپاگتی ساده ترین شکل پاستا است که در مقیاس تجارتی تهیه میشود و طول رشته های اسپاگتی که خانواده باریلا هر روز تولید میکنند به کیلومترها میرسد.
اسپاگتونی نوع کلفت تر اسپاگتی است که پخته شدنش زمان بیشتری میبرد و اسپاگتینی نوع نازکتراست که در نتیجه در مدت زمان کمتری پخته میشود. رشتههای کاپلینی حتی از اسپاگتینی هم نازکتر است و قطر آن در حدود ۰.۸۵ تا ۰.۹۲ میلیمتر است. حتی رشتههای نازکتری هم به اسم "موی فرشته" (کاپلینی) وجود دارد. این نوع اسپاگتی به صورت رشتهای نیست و غالبا آن را به شکل آشیانه پرنده درست میکنند.
در ابتدا درازای بیشتر رشتههای اسپاگتی نزدیک ۵۰ سانتیمتر بود. در نیمه قرن بیستم بود که رشته اسپاگتیهایی که طولشان کمتر بود بیشتر طرفدار پیدا کرد. امروزه اندازه معمول رشتههای اسپاگتی بین ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر است.
بدون شک الهام بخش اسپاگتی بولونز، نوعی ماکارونی با سُس مخصوص است که غذای سنتی ناحیه بولونی ایتالیاست.ولی در دهه ۱۹۵۰ انگلیسیها ساختن اسپاگتی بولونز خودشان را شروع کردند. آنچه که انگلیسی ها به اسم "اسپاگ بُل" می شناسند و بسیار دوست دارند، در بریتانیای پس از جنگ و با موج تازه مهاجران ظاهر شد. یک دستور طبخ اسپاگتی بولونز پرطرفدار در کتاب "آشپزی ایتالیایی" که الیزابت دیوید، در سال ۱۹۵۴ نوشته دیده می شود. مواد لازم برای تهیه این سُس، رُب گوجه فرنگی، گوشت چرخ کرده گاو، قارچ و پیاز است.
روبرتو، سرآشپز رستوران معروف ایتالیایی ریور کافه در لندن، می گوید: "اگر به ایتالیا بروید نمیتوانید اسپاگتی بولونز پیدا کنید. در آنجا وجود ندارد. این یک خوراک انگلیسی است."
۷-اگر دنبال یک غذای سنتی ایتالیایی هستید سراغ اسپاگتی کاربونارا بروید
ممکن است در ایتالیا نتوانید اسپاگتی بولونز پیدا کنید ولی غذای بسیاری از ایتالیاییها پاستاست.
اسپاگتی که سُس آن مخلوط سیر و روغن زیتون است یک پاستای سنتی ناپل است. اسپاگتی آلا پوتانسکا، با سُسی که از گوجه فرنگی، زیتون، کبر(کیپر) و سیر است، تهیه میشود. یک سُس دیگر اسپاگتی با صدف پخته میشود و البته اسپاگتی کاربونا که مورد علاقه بریتانیاییهاست. مواد اولیه این سُس که مخصوص رُم است، تخم مرغ، پنیر سفت و گوشت دودی شکم خوک است.
راه پختن اسپاگتی این است که آن را در یک دیگ آبجوش نمکدار بریزید و هم بزنید و بعد بگذارید ۱۰ تا ۱۲ دقیقه آرام آرام بپزد. بیشتر ایتالیاییها میگویند شوری آب اسپاگتی باید به اندازه نمک آب دریا باشد، به همین جهت ازاین که یک قاشق غذاخوری پُر نمک به آب اسپاگتی اضافه کنید ترسی نداشته باشید.
نکته مهمتر این است که انتظار نداشته باشید اضافه کردن روغن، مانع به هم چسبیدن رشتههای اسپاگتی شود. این روغن فقط روی سطح آب میماند. راه جلوگیری از چسبیدن رشتهها تنها هم زدن آن است. موقعی که شما اسپاگتی را به آب در حال جوشیدن اضافه میکنید بلافاصله نشاستهاش خارج میشود که سبب میشود سطح پاستا چسبناک شود. هم زدن پاستا سبب میشود رشته ها به هم نچسبند؛ تا زمانی که پختن پاستا ادامه دارد نشاسته آن داخل آب میشود.
رکورد بزرگترین پرس اسپاگتی را رستوران بوکا دی بپو، در کالیفرنیا شکسته است. در مارس سال ۲۰۱۰، صاحبان این رستوران یک استخر شنا را با بیش از ۶ هزار و ۲۵۱ کیلو پاستا و ۱۰ گالن سُس مارینارا، پُر کردند.
در سال ۱۹۵۷برنامه پانورامای بیبیسی برای دروغ روز اول آوریل، برنامهای در باره کشت اسپاگتی در سوئیس پخش کرد.
از آنجا که در آن موقع اسپاگتی هنوز یک غذای نسبتا ناشناخته و خارجی در بریتانیا محسوب میشد، مجریان برنامه توانستند بسیاری از بینندگان را متقاعد کنند که اسپاگتی روی درخت میروید و یخبندان میتواند طعم آن را خراب کند و این که رشتههای اسپاگتی همیشه به یک اندازه رشد میکنند.
همه نظرها (۰)