فرهنگ کافهنشینی به یک جو اجتماعی و یا مجموعهای از رفتارهای مرتبط با جامعه گفته میشود که تاثیر مستقیمی بر روی قهوه میگذارد. همچنین به پذیرش یا عدم پذیرش قهوه به عنوان یک مادهی مصرفی روزانه نیز گفته میشود. نوع دیگری از تعریف با دیدگاه رسانهای نیز این واژه را تاثیر عمیق نفوذ بازار موسسههای سرو قهوه میداند.
جنبههای اجتماعی قهوه در زندگی مدرن بسیارند. طبق آمار جهانی، آمریکا، آلمان، ژاپن، کانادا، استرالیا، سوئد و نیوزلند به ترتیب بزرگترین مصرفکنندگان قهوه در دنیا محسوب میشوند. تیم هورتونز(رستورانهای زنجیرهای) در کانادا روزانه میلیونها فنجان قهوه تولید میکند. سرزمینهای نوردیک(شامل کشورهای ایسلند، دانمارک، فنلاند، نروژ، سوئد و …) بالاترین سرانه مصرف قهوه را دارا میباشند. مصرف قهوه در این مناطق نزدیک به ۱۰ کیلوگرم مصرف به ازای هر نفر در سال است. همچنین در ترکیه مصرف قهوه ترک در بالاترین حد خود قرار دارد و این نوع قهوه از دوران سلسله عثمانی تا به حال در ترکیه محبوبیت زیادی دارد.
همچنین قهوه در فرهنگ اتریش و فرانسه تاثیر بسیار زیادی داشته است. از اواخر قرن ۱۹م تا به حال، کافههای وین شهرت جهانی یافتند و این موضوع در جذب توریست بسیار موثر بوده است. همایشهای اجتماعی زیادی نیز در فرانسه در اوایل قرن ۲۰م از طریق قهوه و کافهها به وجود آمدند. در کشورهای شمال اروپا نیز برگزاری مهمانی در کافهها محبوبیت خاصی دارد. این موضوع باعث شد تا صحبت از نیاز به سرو کیک و شیرینی در کافهها به میان آید. این مسئله تا جایی پیش رفت که کیکها و شیرینیهای خانگی نیز پا به کافهها گذاشتند.
دز سرزمینهای نوردیک، آلمان، هلند و اتریش، نوشیدن قهوهی قوی پس از هر وعدهی غذایی در خانه یا محل کار، از عادات مردم شد. در فرهنگ این کشورها مبحث دوباره پُر کردن یا ریفیل نیز محبوبیت خاصی دارد. این موضوع اکثراً زمانی وجود دارد که شما در کافهها در کنار قهوهی خود کیک یا شیرینی سفارش دهید.
جنبهی دیگر فرهنگ کافهنشینی به وجود اینترنت پرسرعت در کافهها برمیگردد. کافهها بعد از مدتی، مکانی برای انجام کارهای روزانهی اینترنتی افراد شدند. به طور کلی در نقاط مختلف دنیا فرهنگ کافهنشینی تعاریف متفاوتی دارد و این تعاریف متفاوت ریشه در استفادهی مردم نقاط مختلف از کافهها در طول زمان دارد.
در اواخر قرن ۲۰م، اسپرسو به عنوان نوشیدنی روزانه در جوامع غربی و مراکز مدنی توفیق بسیاری کسب کرد. امّا شکلگیری فرهنگ در اطراف قهوه، به ترکیه در قرن ۱۴م میلادی برمیگردد.
کافهها در اروپای غربی و شرق مدیترانه، از سالیان دور مرکزی برای تجمع اجتماعیِ روشنفکران و هنرمندان بزرگ آن زمانها بودهاند. به طور مثال کافه دو مگو در پاریس مقری برای دیدار با ژان پل سارتر(فیلسوف و نویسنده فرانسوی) و سیمون دو بووُآر(فیلسوف، نویسنده و فمینیست فرانسوی) بوده است. در ایران نیز کافه گل رضائیه جایی برای دیدار با صادق هدایت(نویسنده، مترجم و روشنفکر) و فروغ فرخزاد(شاعر معاصر) بوده است.
در اواخر قرن ۱۷م و قرن ۱۸ میلادی، کافههای لندن محلی محبوب برای قرارهای هنرمندان، نویسندگان و افراد سِمَتدار جامعه بودند. این کافهها به عنوان مراکزی برای فعالیتهای تبلیغاتی نیز به کار برده میشدند. واژهی فرهنگ کافهنشینی در آمریکا برای اولین بار زمانی بر سر زبانها افتاد که صدها اِستَند از کافیشاپها در مناطق شهری سیاتل علم شدند و پس از آن بیزینسهای شعبهدار همچون استارباکس گسترش یافتند.
همه نظرها (۰)