میوه چای ابتدا سبز روشن بوده و پس از آنکه رسید سبز مخلوط به قرمز میشود و در این موقع باید آنرا چیده و در جای مناسبی پهن کرد تا پوست میوه بپوسد و تخم از آن جدا شود.
دانه ها را روی هم توده نمیکنند چون در این صورت تخمیر و فاسد شده و روغنی میگردد و اگر در زمان مناسب خود (مهر-آذر-دی) از بوته چیده نشود به زمین می ریزد و بواسطه جذب رطوبت زمین فاسد می گردد.
بذر چای را که مدتی در درون میوه است پیش از کاشت مدتی در مکانی ذخیره می نمایند تا خوب برسد.
قوه نامیه تخم چای چندان زیاد نیست و مانند قوه نامیه دانه های خرما، قهوه، کاکائو خیلی کم و در اندک مدتی بادخور و تنک می¬شود بطوری که دیگر قابل جوانه زدن نخواهد بود.
میوه چای،بعد از اتمام چین پاییزه و رسیدن این میوه و سفت شدن غشا داخل برای کاشت نهال چای آماده میشود .
چای علاوه بر اینکه یک نوع محصول زراعی بهحساب میآید و بسیاری از افراد کشورمان از این طریق خرج و مخارج زندگی را تأمین میکنند، بهعنوان یک فرهنگ در ایران نیز شناخته میشود.
هماکنون نوشیدن چای در ایران بهعنوان نوشیدنی اصلی مردم بعد از آب بهحساب میآید. در هر دیدوبازدید ایرانیها معمولاً اولین پذیرایی با چای صورت میگیرد و همچنین هیچ سفرهخانه و مهمانسرایی یافت نمیشود که چای نداشته باشد.
مردم ایران حتی هنگام مسافرت هم در کنار وسایل سفر خود چای سیاه یا چای سبز به همراه دارند، یا در مثالی دیگر، در فرهنگ ما ایرانیها اینطور جافتاده که وقتی عروس خانم چای را در مراسم خواستگاری میآورد، باید مواظب باشد تا چای را نریزد که اگر چنین اتفاق افتند، کمی داستان ساز می شود .
همه نظرها (۰)