برگی از تاریخ
امروز سوم مهر نودو دومین سالروز اعلان رسمی اولین قانون صنفی کشور (قانون طرز بنای کافه)است.
پس از تاجگذاری رضا شاه و انتصاب سرتیپ کریم آقا بوذرجمهری بعنوان کفیل بلدیه تهران(شهردار) در سالهای اول به اوضاع و احوال خیابانها و ساختمانهای اداری شهر رسیدگی و سپس اوضاع و احوال آشفته مشاغل در پایتخت ایشان را مصمم به ساماندهی میکند از بزرگان مشاغل مختلف دعوت کرده تا به تدوین قوانین کمک کنند .
اولین کسانی که به تدوین قانون صنفی دعوت میشود حاج غلامحسین مولایی موسس اولین کافه ایران (کافه لقانطه)بود ،که پس از تدوین و تصویب قانون طرز بنای کافه بعنوان اولین قانون صنفی کشور در سوم مهر هزارو سیصد و هفت در روزنامه اطلاعات اعلان رسمی میشود.
جالب است بدانید که بوجود آمدن این مکانها ماجراهایی پیچیده و قوانینی منحصر به فرد داشته است!
سید مسعود نوربخش با گذری در تاریخچه این مکان ها می نویسد:
در سال های نخست قرن اخیر در ایران توجه چندانی به امر تأسیسات اقامتی و پذیرایی مبذول نمی شد.مسافران داخلی علاقه ای به اقامت در مهمانخانه ها از خود نشان نمی دادند و بیشتر در منازل دوستان و اقوام مقیم می شدند. مسافران خارجی نیز به آن تعداد نبودند که هزینه های این واحدها را تأمین نمایند. صاحبان این اماکن معدود، برای جلب مشتری حتی به درج آگهی در مطبوعات آن زمان نیز مبادرت می کردند. ذکر یک نمونه از این آگهی های تبلیغاتی که در سال 1306 خورشیدی از طرف «هتل قرن بیستم» در روزنامه اطلاعات به چاپ رسیده است بی مناسبت نیست:
«در این موقع که توجه معطوف به سهولت ایاب و ذهاب گردیده و اهالی ولایات مشتاقانه به تماشای پایتخت می آیند، مهمانخانه قرن بیستم واقع در نزدیکی سفارت فخیمه انگلیس که یکی از مهمانخانه های قدیمه مرکز است، وسایل آسایش واردین را از هر بابت فراهم نموده و مخصوصاً در کرایه منزل و قیمت خوراک صرفه جویی کامل منظور گردیده است».
اکثر شهرهای ایران در قدیم مهمانخانه نداشتند .
در آن زمان اشتغال در امور مهمانخانه داری و خدمات پذیرایی فعالیتی مشروع به شمار نمی رفت.
نوشته کوتاه روزنامه اطلاعات مورخ سی ام شهریور ماه 1307 شاهد گویایی بر این مدعاست:
ارتباط شهرها، ارتباط ممالک و افتتاح مناسبات با خارجی ها مستلزم تهیه وسایل آسایش مسافرین است. متأسفانه تاکنون از طرف هموطنان عزیز ما توجهی به تأسیس مهمانخانه نشده و از همین لحاظ اغلب شهرهای ایران فاقد مهمانخانه میباشد، یک مهمانخانه در قزوین و چند مهمانخانه ناقص در تهران،و در سایر شهرهای ایران مهمانخانه وجود ندارد. بدبختی این است علاوه بر این که خود ما پیشقدم در این کارها نشده و میدان را برای خارجیان می گذاریم، همان طوری که امروز اغلب مهمانخانه ها در ایران بدست خارجی ها اداره می شود کسانی هم که می خواهند در این کارها شرکت جویند مورد سرزنش واقع می شوند».
مقررات و ضوابط تأسیس کافه و رستوران
سر انجام در سال 1307 مقررات و ضوابطی برای تأسیس کافه و رستوران از سوی بلدیه تهران (شهرداری تهران) تعیین شد که این مقررات به قرار زیر بود:
طرز بنای کافه
شرایط تأسیس قهوه خانه یا کافه
اجناس قهوه خانه
حدود وظایف:
«کفیل بلدیه تهران 3 مهر 1307»
شرایط تأسیس رستوران
شریط تاسیس رستوران که تا حدودی شبیه به تاسیس کافه بود بدین قرار معیین گردید:
اجناس رستوران
باستثنای فالوده- مطبوخ لیمو- مطبوخ دارچین- تهیه هر قسم اغذیه و اشربه در رستوران آزاد است.
حدود وظایف
«کفیل بلدیه 1307 خورشیدی»
پس از تصویب این قوانین، رستوران های متعددی در تهران، رشت، بندرانزلی، بابلسر و دیگر شهرهای ایران به وسیله ایرانیان و خارجیان دایر شد.
اوایل کار پیشخدمت رستوران ها حقوق دریافت نمی کردند و تنها سرویس دریافتی به آنان تعلق می گرفت و از این جهت استقبال چندانی برای کار در رستوران ها بعمل نمی آمد و بیشتر شاغلین کار در قسمت های مختلف واحدهای اقامتی و پذیرایی را ارامنه تشکیل می دادند و همچنین تشکیلات مخصوصی برای تعلیم خدمات پذیرایی وجود نداشت و آموزش کارکنان این بخش مانند سایر مشاغل به صورت عملی و توسط استاد به شاگرد انجام می گرفت و مدیران مهمانخانه ها و رستوران ها نیز کسانی بودند که این حرفه را از پدران خود به ارث برده بودند.
همه نظرها (۰)