اینجا همه چیز بوی «چای» می‌داد. بوی فراموش‌شده چای ایرانی که در این سال‌ها حسابی مورد غفلت واقع شده و جایی در سبد کالای خانوار ایرانی ندارد.
سال‌هاست که مردم ایران اقبالی به چای ایرانی نشان نمی‌دهند و همین موضوع باعث شده بازار به قبضه چای خارجی دربیاید. رنگ‌نداشتن چای ایرانی، دیر دم‌بودن آن و طعمی که به ذائقه مردم ایران خوش نمی‌آید، سود نداشتن تولید چای برای کشاورزان و عدم‌حمایت در سال‌های اخیر تولید چای را در کشور کاهش داده بود، اما ارگان‌ها و حتی اشخاص حقیقی زیادی هستند که برنامه‌های زیادی برای پرطرفدارشدن چای ایرانی دارند و به هر راه و روشی که شده می‌خواهند فرهنگ استفاده از چای ایرانی را در بین مردم جا بیندازند. از برگزاری ایونت‌ها و مسابقات مختلف برای معرفی چای ایرانی گرفته تا حمایت دولت از چایکاران و باغداران برای تشویق آنها به ادامه کاشت و تولید چای ایرانی تا مبادا زمین‌های زراعی خود را به بسازوبفروش‌ها واگذار کنند، تا ویلا تحویل بگیرند و با فروش آن امرار معاش کنند.
«مسابقه دم‌کردن چای ایرانی»... این عبارتی است از یک فستیوال متفاوت برای این‌که بین مردم و حتی کافه‌‌دارها جا بیندازد که چای ایرانی بخرند. مسابقه دم‌کردن چای زیر نظر پژوهشکده چای ایران برگزار شد و البته پژوهشکده داورانش را برای شناسایی بهترین کافی‌من به مسابقه اعزام کرده بود.
سیزده شرکت‌کننده از بین کافی‌من‌ها و حتی تولیدکنندگان چای ایرانی آمده بودند که با هم دوئل کنند تا چای ایرانی را با مطلوب‌ترین طعم‌های طبیعی آماده کنند.
در مسابقه دم‌کردن چای ایرانی چهار داور اصلی حضور داشتند که سه نفر از آنها به‌عنوان داور سنسور و یکی به‌عنوان داور تکنیکال در این مسابقه شرکت کردند.
تقی شکرگزار، محقق و مسئول آزمایشگاه گروه فیزیولوژی و فناوری پژوهشکده چای به‌عنوان سر داور و آرش لسان و بهادر جعفری به‌عنوان داوران بخش سنسور این مسابقه حاضر بودند تا کیفیت و طعم چای‌هایی که شرکتکنندگان دم می‌کنند، ارزیابی کنند و به آنها نمره بدهند.
این مسابقات در محل تی لانژ پاسداران برگزار شد.
مرحله اول این بود که شرکت‌کننده‌ها برای سه داور چای ایرانی ساده دم کنند، تا داوران بتوانند درباره کیفیت چای دم‌شده نظر دهند.درواقع شرکت کنندگان باید چای ایرانی را بدون هیچ افزودنی و مواد غیرطبیعی دم می‌کردند تا نشان دهند که بهترین نوع دم کردن چای ایرانی کدام تکنیک است.
بعد از طبخ چای ایرانی نوبت به سرو نوشیدنی ابداعی برای داوران می‌رسید. در این بخش شرکتکنندگان باید حتما از مواد کاملا طبیعی و به صورت ترکیبی چای را تهیه کنند.
نکته جالب در این مسابقه سختگیری داوران درباره لزوم استفاده از مواد طبیعی و ارگانیک بود و هر شرکت‌کننده‌ای که مواد طبیعی را به بهترین شکل مخلوط می‌کرد، بیشتر از سایرین می‌توانست نظر داوران را جلب کند.
علاوه بر کافی‌من‌ها، تولیدکنندگان چای ایرانی هم آمده بودند که ثابت کنند، می‌توانند فقط با تکنیک‌های طبخ چای، چای ایرانی خوش‌طعم و رنگ‌تری نسبت به چای پر از اسانس و رنگ خارجی دم کنند.
اما جالب است که بدانید ایرانی‌ها پنجمین کشور مصرف‌کننده چای در جهان هستند. ترکیه با مصرف نزدیک به مصرف سرانه ۷ پوند چای اولین کشور مصرف‌کننده چای در جهان است. هر پوند حدود ۴۵۳ گرم است؛ به عبارت دیگر هر ترکیه‌ای در سال چیزی حدود ۳ کیلو ۱۵۷ گرم چای مصرف می‌کند. ایرلندی‌ها با سرانه مصرف ۴٫۸۳ پوند یعنی ۲ کیلو و ۱۷۸ گرم رتبه بعدی را در اختیار دارند. آمریکایی‌ها با سرانه مصرف ۴٫۲۸ پوند یعنی سرانه مصرف یک کیلو و ۸۰۰ گرم در رتبه سوم قرار دارند و روس‌ها با ۳٫۰۵ پوند یعنی سالانه ۱ کیلو و ۴۰۰ گرم در رتبه چهارم قرار دارند.
با وجود این همه علاقه ایرانی‌ها به چای اما آنها جایگاهی در میان بزرگترین تولیدکنندگان چای جهان ندارند. جالب است که بدانید چینی‌ها با تولید یک‌میلیون و ٧٠٠هزار تن چای تقریبا چیزی حدود ٣٠ تا ٣٥درصد کل چای جهان را تولید می‌کنند.
هند دومین تولیدکننده چای در جهان است که هر ساله به طور متوسط ٩٠٠هزار تن چای تولید می‌کند. خوب است که بدانید هند بیش از یک‌میلیارد جمعیت دارد و بنابراین بیش از ٧٠درصد از چای تولیدشده در این کشور در داخل کشور مصرف می‌شود. سومین تولیدکننده چای در جهان کنیا است که حدود ٩٠درصد چای تولیدشده در مزارع کوچک و کمتر از یک جریب (حدود ٤٠٤٦ مترمربع) رشد می‌کند.
سریلانکا، ترکیه و اندونزی هم پس از این سه کشور جزو تولیدکنندگان بزرگ چای در جهان هستند.
احمدرضا بخشی رئیس کمیسیون چای و عضو هیأت‌مدیره موسسه استادان چای یکی از کسانی است که تلاش زیادی دارد تا مزایای چای ایرانی را برای بقیه توضیح دهد. او به «شهروند» توضیح می‌دهد:
بخشی با تمجید از برگزاری مسابقه دم کردن چای می‌گوید: «عجیب است که ایرانی‌ها با آن قدمتی که در سرو چای دارند، چای باکیفیت وطن‌شان را کنار گذاشته‌اند و به چای پر از اسانس و طعم‌دهنده و بی‌کیفیت خارجی آن هم با قیمت‌های گزاف روی آورده‌اند.» او ادامه می‌دهد: «من فکر می‌کنم نه‌تنها برای رونق اشتغال چایکاران ایرانی که برای سلامتی مصرف‌کننده‌ها باید حتما همه دست به دست هم دهیم تا با برگزاری مسابقات و ایونت‌هایی با محوریت فرهنگسازی مصرف چای ایرانی را فرهنگسازی کنیم.
جالب است بدانید که بر اساس آمارها هر ایرانی سالانه ١,٥ كيلوگرم چای مصرف می‌کند که از این میزان مصرف، چای ایرانی فقط ٢٠درصد بازار را در اختیار خود دارد و درواقع بازار در انحصار چای خارجی قرار گرفته است. این در حالی است که حتی متخصصان تغذیه هم در سال‌های اخیر مردم را به استفاده از چای ایرانی تشویق کرده‌اند؛ چون چای ایرانی برعکس چای خارجی هیچ‌گونه مواد شیمیایی و افزودنی ندارد و از سلامت بیشتری برخوردار است.
فستیوال ساعت ٥ تمام می‌شود و امتیاز شرکت‌کننده‌ها قرائت می‌شود. برنده جایزه بزرگ یک کافی‌من تهرانی است که سال‌ها در این عرصه فعالیت داشته است. محمدجواد اسماعیل‌پور که توانست جایزه بزرگ مسابقه دم‌کردن چای را به خود اختصاص دهد و نظر داوران را جلب کند، درباره این‌که چرا تصمیم گرفته در این مسابقه شرکت کند، به «شهروند» می‌گوید: «سال‌هاست جای خالی نوشیدنی‌های ارگانیک در کافه‌ها خالی است و حالا که مردم برای محصولات ارگانیک و سالم بیشتر از گذشته ارزش قائلند، من احساس می‌کنم چای ایرانی باید با قدرت تمام به کافی‌شاپ‌ها برگردد.»
او درباره بهترین شیوه دم‌کردن چای ایرانی می‌گوید: «دم کردن چای هم مانند دم‌کردن قهوه یک مهارت ویژه می‌طلبد و اینجور نیست که شما فقط چای را با آب‌جوش مخلوط کنید و بگذارید روی حرارت بماند.»
اسماعیل‌پور می‌گوید: «برای دم‌کردن بهترین چای، بهترین برگ‌های چای را انتخاب می‌کنند که برگ‌های درشت‌تر و سالم‌تر هستند. برگ‌هایی که با دقت کافی خشک شده‌اند و کاملا سیاه نیستند، بهترین نوع چای هستند. برای دم کردن چای هم باید آب کم را با چای مخلوط کرد و روی کمترین حرارت گذاشت تا عصاره چای با غلظت تمام خارج شود. ضمن این‌که زمان دم آمدن چای، زمانی است که برگه‌های چای روی سطح آب می‌آیند و این نشان می‌دهد که چای به اندازه کافی دم کشیده است.»
نرم افزار اندروید کافه یاب را از گوگل پلی و نرم افزار آی او اس را از اپ استور دریافت نمایید.
کافه یاب 
همه نظرها (۰)