آویشن

میوه‌ي آن فندق چهار قسمتی است. گیاه آویشن گیاهی است علفی با ساقه‌های کُرک‌دار و سفید از خانواده نعناع که سر شاخه‌های گل‌دار و برگ آن قابل استفاده می‌باشد.

گونه های متفاوتی از این گیاه در مناطق مختلف ایران می‌روید. این گیاه در کشور ما معمولاً به صورت خشک شده و پودر مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ ولی در کشور های دیگر علاوه بر پودر آن ، نوع تازه‌اش را نیز در غذا مصرف می‌کنند؛ زیرا آویشن تازه، عطر و بوی بیشتری نسبت به خشک آن دارد.

خواص درمانی

تاثیر بر دستگاه گوارش :

•  دمنوش آویشن به هضم غذا کمک می‌کند.
• درد شکم را بر طرف می‌کند .
•  در درمان نفخ به کار می‌رود .

تاثیر بر دستگاه تنفسی :

•  دمنوش آویشن ضد سرفه و خلط آور است .
•  در درمان برونشیت تاثیر بسزایی دارد.
•  سیاه سرفه و التهاب دستگاه تنفس فوقانی را رفع می‌کند.
•  در درمان آسم به کار می‌رود .

تاثیر بر دستگاه عصبی :

• دمنوش آویشن آرام بخش و خواب آور است .
• حافظه را تقویت می‌کند .
• ضد میگرن، سردرد و سرگیجه است.

تاثیر بر دستگاه قلبی - عروقی :

•  دمنوش آویشن تپش قلب را برطرف می‌کند.

تاثیر بر دستگاه حرکتی :

•  اگر از درد مفاصل، نقرس، ورم مفاصل و درد سیاتیک در رنج هستید دمنوش آویشن بنوشید.
•  حمام آویشن برای مبتلایان به دردهای عضلانی، مفصلی  و روماتیسمی مفید است.

خواص دیگر :

•  دمنوش آویشن صدای وزوز گوش را از بین می‌برد.
•  آویشن خاصیت ضد میکروبی، ضد قارچی و ضد انگلی دارد و این به دلیل وجود ماده تیمول در آن است. از این رو با توجه به این که تیمول خاصیت سمی نیز دارد، در مصرف آویشن نباید زیاده‌روی کرد .

موارد منع مصرف و عوارض جانبی :  

• از مصرف روغن فرار آویشن به صورت خوراکی باید خودداری نمود. ضمناً زیاده‌روی در خوردن آویشن باعث بروز آلبومین در ادرار می‌شود.
•    در حاملگی نیز مصرف این گیاه ممنوع است؛ اما در دوران شیردهی منعی ندارد.

طبیعت

   آویشن از نظر طب سنتی ایران، طبیعتی گرم و خشک دارد.

منبع: تالیف دکتر مهدی فهیمی - سایت http://rahpouyan.cn